“The more obstinately you try to learn how to shoot the arrow for the sake of hitting the goal, the less you will succeed'” Eugen Herrigal ~ Zen in the Art of Archery p. 46
In Alexandertechniek is er een interessante term die “endgaining” wordt genoemd. Als we “endgainen” komen we vaak in actie zonder op te letten op wat we doen. We willen snel ons doel bereiken, negeren lichamelijke signalen en gaan haastig aan de slag. Velen van ons zijn er aan gewend geraakt een snel leven te leiden, Het betekent ook dat we vaak bewegen op een manier waarop we dat gewend zijn. Ons lichaam staat al helemaal in de aanslag. Het heeft dit al zó veel keren gedaan dat het spieren begint aan te spannen die het al duizenden malen daarvoor heeft gebruikt in diezelfde actie. Doe maar eens net of je je arm op wilt tillen zónder dit echt te doen en voel wat er allemaal moet gebeuren om dit te bewerkstelligen. We maken wel honderden keren per dag dezelfde bewegingen.
“Endgaining” betekent ook dat we ons focussen op iets zonder aandacht te besteden aan de manier waarop (means whereby) we ons doel willen bereiken.
In yoga beoefening kan er precies hetzelfde gebeuren. Jarenlang oefenen, onder invloed van verschillende factoren (technische instructies, stress, leraren, diverse interpretaties van houdingen etc), kan weliswaar leiden tot een ander (en misschien verbeterd) bewegingspatroon en leniger ledematen, maar kan ook een heel nieuw scala van gewoontes creeren, in het dagelijks leven maar ook tijdens het oefenen van yoga. Wat ik in ieder geval ontdekte dankzij Alexandertechniek is dat ook ik teveel bezig ben met “endgaining” tijdens yoga. Ik ben op zoek naar een sensatie, een fantastisch open gevoel van vrijheid en ruimte. Een ervaring die ik mee wil nemen naar mijn dagelijks leven. Daar is niets mis mee. Behalve dan dat ik het wil “hebben”. Ik heb weer een doel. Bovendien merk ik dat ik haast heb om dit doel te bereiken en raak ik gefrustreerd als het niet lukt. Maar vrijheid laat zich niet afdwingen. Het ontstaat vanuit stilte en mezelf met rust laten. Mijn lichaam de mogelijkheid bieden die vrijheid te ervaren. Dit leer ik nu en probeer ik ook over te brengen aan anderen. Ik denk nu dat ik in de zeldzame momenten dat ik vrijheid ervaarde me niet meer richtte op een einddoel en ook niet meer bezig was met onderdelen van mijn lichaam. Ik stond simpelweg stil, observeerde en was helder in de richtingen die mij zijn aangereikt tijdens mijn vele lessen Alexandertechniek. Maar daarover weer een andere keer.
“. . . but in my experience I have found that the moment the idea of performing any act in that procedure comes to him, his habit of "end-gaining" causes him to try to "do" the act in the habitual way that feels right, . . .”
The Use of the Self by F. Matthias Alexander (Methuen, 1932, London) page 63
